Hellas Compost

Ο σφένδαμος, το σφενδάμι ή σφεντάμι (αρχ. ελλ., ἡ σφένδαμνος) είναι γένος δένδρων ή ημίθαμνων με την επιστημονική ονομασία Acer. Η επιστημονική ονομασία του σφένδαμου οφείλεται στα χαρακτηριστικά φύλλα του με τρεις ή πέντε μυτερές απολήξεις (acer στα λατινικά σημαίνει οξύς, αιχμηρός). Επίσης χαρακτηριστικός είναι ο καρπός του σφένδαμου, που έχει δυο φύλλα με δύο πυρήνες στο μέσο και μοιάζει με έντομο με δυο μεγάλα φτερά. Ο σφένδαμος προσβάλλεται συχνά από μύκητες, ορισμένοι εκ των οποίων μπορούν να προκαλέσουν ακόμα και τον θάνατο του φυτού.

Η βελανιδιά ή βαλανιδιά (επιστ. Δρυς, Quercus) είναι γένος φυτών της οικογένειας των Φηγοειδών (Fagaceae) με 531 αυτοφυή είδη του βόρειου ημισφαίριου της γης

Είναι δέντρα ψηλά, αιωνόβια που βρίσκονται είτε σε πεδινές είτε σε ορεινές περιοχές. Ο καρπός της βελανιδιάς είναι το βελανίδι, χρήσιμο για ζωοτροφές και στη βυρσοδεψία. Το ξύλο όλων των ειδών είναι βαρύ, σκληρό και δεν σαπίζει εύκολα. Χρησιμοποιείται στην οικοδομική, ναυπηγική, επιπλοποιία, στην κατασκευή σανίδων, δοκαριών και παρασκευάζονται από αυτό ξυλάνθρακες πολύ καλής ποιότητας.

Η φλαμουριά είναι δένδρο φυλλοβόλο πολυετές, ανήκει στην οικογένεια των Tiliaceae, μπορεί να φθάσει σε ύψος τα 15-25 μ. Ανθίζει τον Ιούνιο ή τον Ιούλιο αναλόγως το υψόμετρο και το κλίμα της περιοχής. Τα άνθη είναι ανοιχτοκίτρινα με γλυκιά μυρωδιά, μελιτογώνα και κρεμαστά. Εκείνη την εποχή εκτός από τα άνθη μπορούμε να μαζεψουμε και φύλλα τα οποία αποξηρένουμε και αποθηκεύουμε. Τους καρπούς τους μαζεύουμε τέλη καλοκαιριού ή φθινόπωρο ένω τη φλούδα και τη ρίζα τον χειμώνα. Είναι μελισσοκομικό φυτό.

Έχει καρδιοειδή πριονωτά σκουροπράσινα φύλλα και άνθη ανοιχτοκίτρινα με γλυκιά μυρωδιά, μελιτογώνα, κρεμαστά τα οποία εμφανίζονται στις αρχές του καλοκαιριού και κιτρινοπράσινους καρπούς. Τα άνθη και τα φύλλα είναι αυτά τα οποία χρησιμοποιούνται για φαρμακευτικούς σκοπούς.

Συστατικά :                                                                 

Για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες είναι γνωστά τα άνθη και τα φύλλα του δέντρου τα οποία περιέχουν μαλακτικές ουσίες, πτητικά έλαια πλούσια σε φαρνεζόλη, διάφορα γλουκονικά, σάκχαρα, στυπτικά και ουσίες παρόμοιες με την βιταμίνη Ε.

Το λιριόδεντρο, δέντρο με ισχυρό ριζικό σύστημα, μεγαλοπρεπές, με μαλακό ξύλο ιδανικό για κατασκευή επίπλων και εξαιρετική αντοχή σε παγετούς, καθώς επιβιώνει μέχρι τους -20 βαθμούς Κελσίου. Έχει πράσινα αρωματικά άνθη που θυμίζουν τουλίπα με πρτοκαλί χρώμα και οι ανάγκες του σε νερό είναι πολύ αυξημένες. Πολύ διαδεδομένο στις Η.Π.Α. για καλλωπισμό χώρων καθώς το επιβλητικό του σχήμα δεσπόζει σε όλους τους χώρους.

Η κερασιά καλλιεργείται για το νόστιμο καρπό της, το κεράσι, ενώ υπάρχουν και ποικιλίες που καλλιεργούνται ως καλλωπιστικά δέντρα. Χρησιμοποιείται όμως και το ξύλο της, που είναι ανθεκτικό στην υγρασία, στην κατασκευή επίπλων αλλά και μουσικών οργάνων και ηχείων, καθώς δίνει καλύτερη ακουστική.

Η κερασιά ζει περίπου 60 χρόνια και η καρποφορία αρχίζει από τον 4ο χρόνο της ζωής της, ενώ μεγάλες αποδόσεις έχει μετά τον 20ό χρόνο. Ανθίζει σχετικά νωρίς και έτσι είναι δυνατό να υποστεί ζημιές στους ανθούς της από παγετό ή δυνατό ψύχος. Ευδοκιμεί σε διάφορους τύπους εδαφών και προτιμά κυρίως αυτά που δεν περιέχουν ασβέστιο. Πριν να δημιουργηθεί ένας κερασεώνας πρέπει να γίνει βαθύ όργωμα και καλή κατεργασία του εδάφους.

Η Μηλιά, είναι δένδρο που μπορεί να ψηλώσει ίσα με 10 μέτρα και ο καρπός του είναι όμορφος την εποχή που ώριμος ξεπροβάλλει απ’ τα φύλλα, εύρωστος και προκλητικός. Μα τι τα θέλετε, είναι άθλιος πολύ σκανταλιάρης.
Αυτός έβαλε σε πειρασμό τον Αδάμ και την Εύα κι έχασαν τον Παράδεισο και από τότε γεννιόμαστε με το προπατορικό αμάρτημα, σαν να μη έφταναν της ζωής μας τόσες αμαρτίες. Και στον Τρωικό πόλεμο φαίνεται πως έχει την ουρίτσα του. Λέγεται πως αφορμή του πολέμου ήταν το χρυσό μήλο που η Έρις έριξε στο Τραπέζι των θεών στο γάμο του Πηλέα. Με λίγα λόγια γύρω από το μήλο οι αρχαίοι Έλληνες κι όλοι σχεδόν οι λαοί της Ασίας και Ευρώπης πλέκουνε μύθους. O Νεύτων με ένα μήλο απέδειξε το νόμο της βαρύτατος και ο Γουλιέλμος Τέλλος λέγεται πως εξάρτησε την ελευθερία της Ελβετίας από ένα μήλο.

  Η ακριβής χώρα καταγωγής του Ιβίσκου δεν έχει προσδιοριστεί, πιθανότατα να είναι η Κίνα – εξ' ου και το γεγονός ότι είναι γνωστός κι ως το "κινέζικο ρόδι''. Με καταγωγή από την Άπω Ανατολή ή όχι πάντως, ο ιβίσκος είναι ένα θαυμάσιο φυτό με οδοντωτά φύλλα που προσφέρει εξαιρετικά στην όψη, μεγάλα πεντάφυλλα άνθη με τη χαρακτηριστική "κεραία" στη μέση.  Πρόκειται για ένα ψηλό φυτό που ευδοκιμεί τόσο στο χώμα όσο και στη γλάστρα – ιδανικό δηλαδή για κήπο αλλά και μπαλκόνι.

- See more at: http://praktikesidees.gr/v2/khpos/iviskos/#sthash.ahkFriFv.dpuf

Μανώλλια Στελλάτα:

Δέντρο φυλλοβόλο με τελικό ύψος τα 5m και αργό ρυθμό ανάπτυξης. Έχει άνθη αρωματικά, λευκά, αστεροειδούς σχήματος, που εμφανίζονται τον Μάρτιο έως Aπρίλιο, πρίν από την έκπτυξη των φύλλων. Είναι φυτό ανθεκτικό στο ψύχος και την ατμοσφαιρική μόλυνση. Προτιμά θέσεις ηλιόλουστες και εδάφη όξινα, γόνιμα, καλά στραγγιζόμενα. Ενδείκνυται για μεμονωμένες φυτεύσεις.

Προύνος

Δεν είναι μόνο τα όμορφα άνθη τα οποία φορτώνεται η Κορομηλιά, αλλά και οι γεμάτοι γλύκα και χυμούς, χρυσαφένιοι ή κόκκινοι καρποί τους οποίους αποκτά, που την έχουν κάνει ένα αγαπημένο δένδρο και ένα από τα πιο διαδεδομένα καρποφόρα στην Ελλάδα. Στη βοτανική το συγκεκριμένο φυτό ονομάζεται Προύνος η Πολυκλαδής (Prunus Divaricata) και ανήκει στην ίδια οικογένεια με την Τριανταφυλλιά, στην οικογένεια δηλαδή των Ροδοειδών (Rosaceae). Ένας καλλωπιστικός κήπος λοιπόν, μπορεί να το φιλοξενήσει με μεγάλη ευκολία, ως ανθοφόρο φυτό που είναι. Οι χρωματιστοί καρποί άλλωστε, σίγουρα προτρέπουν τους κηπουρούς στην καλλιέργεια του.

Η σπειραία ήταν ένα από τα ποιο σημαντικά βότανα των Κελτών Δρυίδων. Το 1894 ένας Γερμανός χημικός ανακάλυψε ότι σπειραία περιείχε σαλικίνη που έχει αντιπυρετικές ,αναλγητικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες παρόμοιες με την ασπιρίνη.

Περιέχει φλαβονοειδείς γλυκοζίτες, φαινολικούς (σαλικιλικοι), πτητικό έλαιο, πολυφασικός.
Είναι αντιφλεγμονώδεις, αντιρρευματική, στυπτική, διουρητική και καταπραΰνει τους πόνους στο στομάχι.

Τα συστατικά της και κυρίως το σαλικυλικό οξύ  είναι τύπου ασπιρίνης και συντελούν στο περιορισμό των φλεγμονών και στην ανακούφιση των πόνων όπως των αρθριτικών παθήσεων.
Επίσης βοηθά στην θεραπεία του κοινού κρυολογήματος, οι ταννιίες  που περιέχει βοηθούν στην διάρροια και δρα κατά της Escherichia coli,  του βακτηρίου που συνήθως προκαλεί τις μόλυνσης της ουρητικής περιοχής.

ΣΑΜΠΟΥΚΟΣ ή φροξυλάνθη: Φυλλοβόλος θάμνος με μικρά λευκά άνθη. Υπάρχει αυτοφυής και καλλιεργημένος σχεδόν παντού, ιδιαίτερα στα ορεινά χωριά του νότου και στα πεδινά του βορρά. Τα φύλλα μαζεύονται όλο το καλοκαίρι, ενώ τα άνθη στις αρχές του καλοκαιριού. Είναι φαρμακευτικό φυτό.

Η ορτανσία κατάγεται από την Ιαπωνία και ανήκει στην οικογένεια των σαξιφραγκοειδών. Λέγεται και υδραγγεία επειδή τα περικάρπια της μοιάζουν στο σχήμα με κύπελλα νερού. Το φυτό της ορτανσίας είναι ένας εντυπωσιακός θάμνος με μεγάλα οδοντωτά φύλλα σχήματος οβάλ. Τα άνθη της διαφέρουν ανάλογα με την ποικιλία και μπορούμε να συναντήσουμε λευκές, ροζ, μοβ και μπλε ορτανσίες. Βέβαια στις παραδοσιακές ποικιλίες το χρώμα του άνθους συνήθως εξαρτάται από το χώμα που είναι φυτεμένες.

Magnolia X soulangiana

Φυλλοβόλο δενδρύλλιο ή θάμνος, μετρίου ρυθμού ανάπτυξης, που φθάνει τα 6 μέτρα ύψος. Ανθίζει Μάρτιο-Απρίλιο, πριν την έκπτυξη των φύλλων. Τα άνθη είναι λευκά στο εσωτερικό και ρόδινα εξωτερικά. Ανθεκτική στη μόλυνση της ατμόσφαιρας, προτιμά εδάφη υγρά, βαθιά, ελαφρά όξινα.

Λέιλαντ δένδρο κωνοφόρο, ιδανικό για ψηλούς πράσινους φράχτες.

Εχει σκούρο πράσινο χρώμα και μεγάλη αντοχή σε δύσκολες συνθήκες. Φυτεύεται ανά 1 m, για τη δημιουργία μπορντούρων και μεγαλώνει με ρυθμό 50-60 cm το χρόνο, με την προυπόθεση οτι δέχεται σωστή φροντίδα (λίπανση, τακτικό πότισμα το Καλοκαίρι). Μπορεί να αναπτυχθεί εξίσου καλά και σε μεγάλες γλάστρες ή ζαρντινιέρες. Κλαδεύεται - διαμορφώνεται στις αρχές της Ανοιξης ή στο τέλος του Φθινοπώρου. Αποφεύγουμε τα κουρέματα περιόδους μεγάλων θερμοκρασιών, ώστε να μην έχουμε προσβολές από μυκητολογικές ασθένειες. Προληπτικά προτείνεται ψεκασμός και ριζοπότισμα με μυκητοκτόνα ανά 45 μέρες την Ανοιξη και το Καλοκαίρι.

Γκόλντ κρέστ δέντρο - Λεμονοκυπάρισσο φυτό

Εξαιρετικό αειθαλές δένδρο, μέτριας ανάπτυξης με χρώμα χρυσοπράσινο. Κατάληλο για φράχτες και μεμονωμένες φυτεύσεις. Επιδέχεται κλάδεμα διαμόρφωσης και όταν χρησιμοποιείται για τη δημιουργία φράχτη, η απόσταση φύτευσης πρέπει να είναι περίπου 1 m. Χρειάζεται συστηματικό πότισμα με άφθονο νερό, τους Καλοκαιρινούς μήνες καθώς και προστασία από μυητολογικές ασθένειες. Για καλύτερα αποτελέσματα χρειάζεται εναλαγή φαρμάκων.

Γκίγκο Μπιλόμπα

Γυμνόσπερμο, πανάρχαιο φυτό το γκίγκο ή και γκίνγκο είναι το μοναδικό επιζών φυτό της τάξης γκινγκοώδη, οικογένεια γκινγκοΐδες. Κατέχει ξεχωριστή θέση στο εξελικτικό οικογενειακό δέντρο καθώς είναι ο μοναδικός ζωντανός κρίκος ανάμεσα στις φτέρες και τα κωνοφόρα.Η ονομασία προέρχεται από την κινέζικη λέξη Ginkyo που σημαίνει ασημένιο βερύκοκο(gin=ασήμι, kyo=βερύκοκο).

Το γκίγκο καλλιεργείται ως καλλωπιστικό σε πάρκα και κήπους. Είναι εκπληκτικά σκληρό και ανθεκτικό σε όλες τις μορφές μόλυνσης, γι'αυτό το λόγο είναι ιδιαίτερα κατάλληλο για αστικές περιοχές. Ευδοκιμεί καλύτερα σε όξινα, καλά αποστραγγιζόμενα, αμμώδη εδάφη.

Θεραπευτικές ιδιότητες:

Στο σύγχρονη βοτανοθεραπεια το Γκινγκο χρησιμοποιείται από τους θεραπευτές για την αντιμετώπιση αρκετών ασθενειών και όχι άδικα. Μία από τις σημαντικότερες ιδιότητες του Γκινγκο είναι πως βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος σε ολόκληρο το σώμα και βοηθάει σημαντικά στην οξυγόνωση των αιμοφόρων αγγείων. Αυτή η πολύ σημαντική δράση έχει πολλαπλά οφέλη για τον οργανισμό.

Juniperus
Πρόκειται για ένα από τα πέντε μεγάλα γένη κωνοφόρων, με πολυάριθμες ποικιλίες και με τη μεγαλύτερη ίσως προσαρμογή στις Ελληνικές εδαφοκληματικές συνθήκες.Είναι συνήθως θαμνώδη φυτά με πλαγιόκλαδο σχήμα και σπανιότερα μικρά δένδρα.
Αναπτύσσονται σε κάθε καλά στραγγιζόμενο, ουδέτερο ή αλκαλικό, ακόμη και ξηρό έδαφος σε ηλιόλουστες και ημισκιασμένες θέσεις.
Φυτεύονται κυρίως σε βραχόκηπους και σε ομάδες για εδαφοκάλυψη.


Juniperus chinensis "Stricta"
Ορθόκλαδος θάμνος με βελονοειδές γκρι-μπλε φύλλωμα.
Είναι το περισσότερο χρησιμοποιούμενο ορθόκλαδο γιουνίπερους.

Το ελατο είναι δέντρο ύψους 15-20 μέτρων, ανάλογα με το είδος, με στενή κόμη, καλό κορμό και λεπτά κλαδιά. Το ριζικό της σύστημα χαρακτηρίζεται ως μέτριο βαθύ και έντονο. Η έναρξη της σπερμοπαραγωγής γίνεται σε ηλικία 20-50 ετών και φτάνει στο μέγιστο της σε ηλικία 60-100 ετών. Οι σπόροι της έχουν μικρή φυτρωτική ικανότητα και η φύτρωση τους γίνεται 2-4 εβδομάδες μετά τη σπορά. Η αύξηση της σε ύψος γίνεται πολύ αργά και φτάνει στο μέγιστο στην ηλικία των 40-60 ετών. Η διάρκεια ζωής της είναι απο 300 ως 500 έτη.

Τούγια

Είναι αειθαλές δέντρο με κλαδιά που μοιάζουν με πτερωτή άτρακτο και λεπιδωτά φύλλα. Αντίθετα με το στενά σχετιζόμενο είδος, Thuja plicata (Δυτικός Κόκκινος Κέδρος), είναι μόνο ένα μικρό δέντρο. Φθάνοντας σε ύψος 10–20 m (33–66 ft) με διάμετρο κορμού 0,4 m (1,3 ft), κατ' εξαίρεση τα 30 m (98 ft) σε ύψος και 1,6 m (5,2 ft) σε διάμετρο, το δέντρο είναι συχνά καχεκτικό ή κατάκοιτο. Ο φλοιός είναι φαιοκόκκινος, αυλακωτός και οι φλούδες σε στενές, διαμήκεις λωρίδες. Το φύλλωμα δημιουργείται σε επίπεδες sprays με κλιμακωτά φύλλα 3–5 mm (0,12–0,20 in) σε μήκος. Τα κουκουνάρια είναι λεπτά, κιτρινοπράσινα με ώριμο καφέ χρώμα, 10–15 mm (0,39–0,59 in) σε μήκος και 4–5 mm (0,16–0,20 in) σε πλάτος, με 6-8 επικαλυπτόμενες κλίμακες. Τα κλαδιά μπορεί να πιάσουν ρίζες αν το δέντρο πέσει.